Ποιο είναι στην πραγματικότητα το πρόβλημα με το ευρώ
- Γράφτηκε από τον/την NewsRoom
Του Δημήτρη Καζάκη
Όλες οι οικονομίες, και η ιδιωτική οικονομία και η κρατική, το κράτος δηλαδή, χρειάζονται χρήμα για να μπορέσουν να κινηθούν.
Το μονοπώλιο της έκδοσης και της διάθεσης νομίσματος στην ΟΝΕ το έχει ένας ιδιώτης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Απαγορεύεται σ΄ όλα τα κράτη που συμμετέχουν στην ΟΝΕ να εκδώσουν το δικό τους νόμισμα κι έτσι να αυτοχρηματοδοτηθούν χωρίς χρέος. Η ΕΚΤ, και μόνο αυτή, κόβει νόμισμα (ευρώ) και το πουλάει αποκλειστικά στις ιδιωτικές τράπεζες. Οι τράπεζες αυτές το μεταπωλούν στα κράτη και στην ιδιωτική οικονομία. Μάλιστα η ΕΚΤ εκδίδει το ευρώ από αέρα κοπανιστό, από το τίποτα, με μια λογιστική εγγραφή, χωρίς αυτό το νόμισμα να αντιστοιχεί σε καμία οικονομία, σε καμία επένδυση, σε καμία λειτουργία ή δυναμική της οικονομίας - καμίας οικονομίας στην ευρωζώνη- με βάση τη ζήτηση από τις τράπεζες και μόνο. Το παίρνουν οι τράπεζες με επιτόκιο 1,25% (τόσο είχε φτάσει –τώρα έχει πέσει στο 0,25, για να διευκολύνουν την πώληση νομίσματος) και έρχεται μετά η τράπεζα και το πουλάει σε σας, στον επιχειρηματία, στον ελεύθερο επαγγελματία και στο κράτος με επιτόκια που κυμαίνονταν από 4% έως 20%. Το ευρώ λοιπόν είναι ένα χρεόγραφο.
Για να διευκολύνει την κατάσταση η ΕΚΤ τι κάνει ; Πρώτο : δεν επιτρέπει στα κράτη να έχουν ελεύθερες οικονομικές σχέσεις, δηλαδή να συναλλάσσονται με όλο τον κόσμο με βάση τις δικές τους προτεραιότητες. Δεύτερο : από την πρώτη στιγμή που ένα κράτος μπαίνει στην ΟΝΕ του αφαιρεί από τη νομισματική κυκλοφορία το 30% του νομίσματος που χρειάζεται. Η Ελλάδα όταν μπήκε το 2002 της δώσανε νόμισμα 30% λιγότερο από όσο χρειαζόταν την προηγούμενη χρονιά για να λειτουργήσει η οικονομία της, ώστε ν΄αναγκαστεί να δανειστεί. Να δημιουργηθεί κρίση ρευστότητας, δηλαδή να χαθεί το χρήμα από την αγορά, και να τρέξει ο επιχειρηματίας, ο μαγαζάτορας, ο ελεύθερος επαγγελματίας στην τράπεζα να αγοράσει το επιπλέον χρήμα που είχε ανάγκη. Και μετά τον διαλύσανε. Αυτά είναι τα βασικά προβλήματα με το ευρώ.
Βέβαια στην περίπτωση της Ελλάδας «τα δικά μας παιδιά», σκεφτήκανε να πάρουν δύο bonus επιπλέον : Το πρώτο με το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Στήσανε την ιστορία του χρηματιστηρίου και 60 ολιγάρχες –με τα αντίστοιχα κομματικά γραφεία από πίσω– αποκόμισαν 175 δισεκατομμύρια ευρώ σε τοτινές τιμές. Το ΑΕΠ της χώρας τότε ήταν περίπου 160 δις. Κλέψανε ένα ολόκληρο ΑΕΠ! Οι γνωστοί ολιγάρχες παίζανε στα χρηματιστήρια με ΑΦΜ νεκρών! Μάλιστα κάποιος απ΄αυτούς, γνωστός, που το παίζει και πατριώτης τελευταία, έπαιζε με 40 ΑΦΜ νεκρών, τα οποία «αγόραζε» από την Εφορία ! Καταργήσανε και τα limit up και limit down που υπάρχουν στα χρηματιστήρια, για να μη γίνεται τρελή διακύμανση της τιμής και να προστατεύεται ο μεσαίος και μικρός επενδυτής, και οικονομήσανε τρελά! Το δεύτερο ήταν το ότι υποτίμησαν τη δραχμή: μέσα σε ένα χρόνο από 140 δραχμές ανά ευρώ έγιναν 345.75 μόνο και μόνο για να «τα κονομήσει» η γνωστή συμμορία με τα γνωστά «στρογγυλέματα» στις τιμές.
Τώρα, ακόμα κι αν οι Ευρωπαίοι πουν ότι τα 326 δις ευρώ συνολικό χρέος κεντρικής κυβέρνησης –όπως λέγεται– που έχουμε είναι πολύ μικρό μπροστά στα πάνω από 10 τρις που χρωστάει συνολικά η ευρωζώνη και μας τα διαγράψουν, με το μηχανισμό του ευρώ θα βρεθούμε ξανά στην ίδια θέση, καταχρεωμένοι, μέσα σε πέντε χρόνια. Η αρχιτεκτονική του ευρώ είναι το θέμα, ο μηχανισμός του. Γι αυτό και όποιος λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει το νόμισμα, είτε δεν ξέρει τι λέει, είτε έχει δώσει γην και ύδωρ στους δανειστές μας στην Ευρώπη.
Ο κόσμος δεν ξέρει νομισματικά ούτε τον πληροφορήσανε τι είναι αυτό μέσα στο οποίο τον βάλανε. Του λέγανε παραμύθια. Θυμηθείτε το βασικό επιχείρημα του Σημίτη στον επιχειρηματία και στον καταναλωτή : «να μπούμε στην Ευρωζώνη, να πάρουμε χαμηλότοκα δάνεια και το κράτος και εσείς». Έτσι ο κόσμος έχει την εντύπωση ότι είτε έχει στην τσέπη χαρτονόμισμα ευρώ είτε ένα χιλιάρικο ή πεντοχίλιαρο δραχμές είναι το ίδιο. Αλλά δεν είναι! Το χαρτονόμισμα της δραχμής είχε την εγγύηση του Κράτους και της Κεντρικής του Τράπεζας. Έγραφε «πληρωτέο άμα τη εμφανίσει», που σήμαινε ότι, αν συνέβαινε κάτι στην οικονομία, το κράτος ήταν υποχρεωμένο να σ΄ αποζημιώσει στο σύνολο της απώλειάς σου. Όταν μας βάλανε στη διαδικασία του Μάαστριχτ το 1992, η πρώτη πράξη που κάνανε ήταν 300 οδηγίες ενιαίας αγοράς. Ανοίξτε τα όλα, μπάτε σκύλοι αλέστε, να μπουν οι πολυεθνικές να τ΄ αποτελειώσουν κι αρχίσανε να καταστρέφουν και τη λίγη παραγωγή που είχε μείνει, αγροτική και βιομηχανική. Το δεύτερο που έκαναν ήταν να προετοιμάσουν την τραπεζική ληστεία από το τραπεζικό καρτέλ, αυτό που τελικά μας οδήγησε εδώ. Πώς; Άρχισαν να μειώνουν τις εγγυήσεις για τις καταθέσεις. Το 1998 έβγαλαν την απόφαση ότι αποζημιώνουν μόνο μέχρι 100.000 . Αλλά τα κράτη αποζημιώνουν «άμα τη εμφανίσει», άσχετα από το ποσό. Αυτοί είναι θρασύτατοι ληστές και δεν ήθελαν να είναι υπεύθυνοι για αποζημίωση, γιατί ήξεραν ότι από τη στιγμή που αφαιρούν το εθνικό νόμισμα, οδηγούν τις χώρες, ειδικά αυτές που έχουν μεγάλο χρέος, στη χρεοκοπία. Απλώς δεν ήξεραν πότε θα σκάσει η βόμβα. Έφτιαξαν λοιπόν ένα χαρτονόμισμα που δεν έχει legal tender, δηλαδή δεν είναι «πληρωτέο επί τη εμφανίσει». Δείτε ένα χαρτονόμισμα ευρώ. Δεν υπάρχει υπεύθυνος γι αυτό!
Το ευρώ λοιπόν είναι λογιστικό χρήμα, αέρας κοπανιστός και το μόνο που κάνει είναι να σε φορτώνει με χρέος, ώστε να εξασφαλίζει δια μέσου του τόκου τη συνεχή εκμετάλλευσή σου. Γι αυτό πρέπει να φύγουμε το ταχύτερο δυνατό. Γι αυτό δεν έχουμε μέλλον εκεί μέσα. Όχι γιατί έχουμε κακούς κυβερνήτες κι άμα βάλουμε καλούς κυβερνήτες θα γίνει καλό το ευρώ! Ο σχεδιασμός του έχει γίνει από την αρχή έτσι, ώστε να μας λεηλατεί ένα τραπεζικό καρτέλ που αυτή τη στιγμή ελέγχει όλη την Ευρωζώνη σε τραγικό βαθμό.