Νέα και άφθαρτη ετών 35!

Γράφη η Ελένη Παπαδοπούλου

Ένα πρωί η Μαριγούλα, λίγο πριν πάει να αρμέξει τις κατσίκες, νίβεται, λουστροκοπίζεται, βάζει τα μεϊκαπ της, χτενίζει το μαλλί με ζελέ- βασική προϋπόθεση για να προχωρήσει στο νέο της σχέδιο-  βάζει και τα κρεμαστά της σκουλαρίκια και κοιτάζεται στον καθρέφτη.

-        Μωρέ τι κόμματος είσαι εσύ- μονολογεί με περίσσιο αυτοθαυμασμό και τον ναρκισσισμό της στο «κόκκινο»- μόλις σε δούνε στην Κουμουνδούρου θα σε λιμπιστούνε γυναικάρα μου!  Νύχτα θα πάρεις το χρίσμα!

Αρχίζει να περιφέρεται στην κουζίνα και να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι, γιατί η εικόνα του εαυτού της στον καθρέφτη θα της ανοίξει σκέφτεται νέους ορίζοντες. Έλα όμως που ο Μήτσος ότι κι αν σκέφτεται πρέπει πάντα να της το χαλάει.

-        Γιατί ρε μάνα έχεις ντυθεί χαράματα σα λατέρνα; Πας στην εκκλησία;

-        Τι λες ρε βλογιοκομμένο; Πρώτον είμαι… άθεη και δεύτερον είμαι το νέο και άφθαρτο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ κι όπου να’ ναι θα γίνω δημαρχέσα! 

- Καλά, καλά! Σε βάρεσε η πείνα στο κεφάλι μου φαίνεται! Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει νέα πρόσωπα δεν εννοεί εσένα που βρωμάς… χώμα και στην κατοχή σε στρίμωχνε ο μπακάλης στη γωνία για να σου δώσει μια φέτα ψωμί!

- Στην κατοχή, δηλαδή τώρα, το’ πες και μόνος σου. Θα πάω στην αστυνομία να βγάλω τη νέα μου ταυτότητα που θα λέει ετών… 35 και θα κάνω τράκες! Γιατί δηλαδή, οι τραγουδιάρες της ηλικίας μου να έχουνε πιστοποιητικό γέννησης της εποχής του Πολυτεχνείου κι εγώ όχι; Άρα, το νέα το’ χουμε, το άφθαρτη το’ χουμε – δεκαπέντε χρόνια έχει πεθάνει ο συχωρεμένος και χέρι κανείς δεν μου΄βαλε- το μόνο που μου λείπει είναι το… σύμφωνο συμβίωσης! Θα πάω όμως στο Φώτη της Γιώργαινας και θα του πω να του δώσω δέκα λίρες από το μπαούλο και να κάνουμε ένα στο δικηγόρο και μετά, ούτε να τονε ματαδώ βέβαια. Σιγά μη θυσιάσω εγώ τα κάλλη μου για το Φώτη που βρωμάει τυρί στα δύο μέτρα! Τώρα θα δεις πώς θα τα κανονίσω στο τηλέφωνο.

.-Καλημέρα, Κουμουνδούρου εκεί;  Εδώ Μαριγούλα. Είμαι το… νέο και άφθαρτο πρόσωπο που ψάχνετε! Θέλω να μιλήσω με εκείνο το γελαστό παιδάκι που έχετε εκεί με το τζλε στο μαλλί, τον Αλέξη που μόλις το είδα το ερωτεύτηκα!  Ούτε πατσοκοιλιές έχει, ούτε γυαλαμπούκας είναι, ούτε γεροντοφρικιό, είναι κομψοτέχνημα και μοντέρνος σαν εμένα.

-Τι λέτε κυρία μου; Πώς θα είστε υποψήφια δήμαρχος αν δεν έχετε αναδειχθεί μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ; Είστε μέλος της δημοτικής παράταξης της περιοχής σας; Έχετε πτυχίο, μεταπτυχιακά, ένα ντοκτορά έστω, δυο ξένες γλώσσες;

- Καλά, καλά, εσείς εκεί το’ χετε χάσει! Τι βλακείες μου τσαμπουνάς; Οι εκλογές είναι το Μαίο, πότε θα προλάβω να τα κάνω όλα ετούτα που μου λες; Να πάρω τα πτυχία, να γίνει η δημοτική παράταξη, να γίνει η λαϊκή συνέλευση των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ, να γίνει η γενική συνέλευση των μελών, να γίνει η  νομαρχιακή συνέλευση, να γίνει η κομματική συνέλευση, να βάλω υποψηφιότητα στα κομματικά όργανα, να συναντήσω τον Αλέξη, να αποφασίσουν οι φίλοι του Αλέξη, μετά να με πάει στο κομματικό σχολείο να ξέρω τι θα λέω στην πλατεία του χωριού, να βγω στα παράθυρα να τσακωθώ με τον Άδωνι, να προλάβω να καταγγείλω και τον Ξηρό, μας την πήρανε… την Πόλη βρε!!! Δεν θα αγοράσετε και… διαμέρισμα δα! Μια κουβέντα είναι πες τη να τελειώνουμε: Μαριγούλα και ξερό ψωμί! Και τα άλλα, άστα πάνω μου!

Εμπρός, εμπρός! Μου το’  κλεισε  ανάθεμα τον!