Κίνηση προς τα πίσω
- Γράφτηκε από τον/την NewsRoom
Το αποκλειστικό ρεπορτάζ που δημοσίευσε χθες η «Πρωινή» και είχε ως θέμα την υποψηφιότητα για τον δήμο Πύργου, του Κώστα Νικολούτσου, είχε μεγάλη απήχηση.
Το αναγνωστικό κοινό έδειξε έντονο ενδιαφέρον και η οριστική απόφαση του κ. Νικολούτσου να διεκδικήσει το αξίωμα του δημάρχου Πύργου ήταν χθες το βασικό θέμα συζήτησης σε όλους τους χώρους συνάθροισης. Τα τηλεφωνήματα που δέχθηκε η εφημερίδα μας ήταν πάρα πολλά. Οι αναγνώστες μας ζητούσαν περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες για την δημοτική κίνηση που θα συγκροτήσει ο υποψήφιος δήμαρχος. Βέβαια τα πάντα στη ζωή έχουν και την άλλη όψη. Κάποιοι δυσαρεστήθηκαν σφόδρα γιατί η «Πρωινή» τους άφησε πίσω. Η οδύνη τους μάλιστα μεγεθύνεται από το γεγονός ότι δεν είναι η πρώτη φορά. Κατ’ επανάληψη τον τελευταίο καιρό, περιέρχονται σε αμηχανία και στη συνέχεια εξοργίζονται τόσο που κοντεύουν να σπάσουν τους υπολογιστές τους. Κάνουν δε υπεράνθρωπες προσπάθειες να ακυρώσουν τις δημοσιογραφικές επιτυχίες της «Πρωινής», μεταξύ των οποίων είναι το χθεσινό ρεπορτάζ για την υποψηφιότητα Νικολούτσου. Όσο και να χτυπιούνται όμως δεν πρόκειται να ανακόψουν την πορεία μας προς τα εμπρός και επάνω. Η ιστορία και η παράδοση που κουβαλούν, δεν αξιοποιούνται με τρόπο που να τους καθιστά πρωτοπορία και ποιότητα στο χώρο μας. Ενώ έχουν όλες τις προϋποθέσεις να παίξουν ρόλο οδηγού δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτόν του ουραγού… Ας στρέψουν το βλέμμα στον εαυτό τους, να τον γνωρίσουν καλά, να δουν τις αδυναμίες τους και να συγκροτήσουν μια ταυτότητα. Είναι απαραίτητη για την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Θα ήταν σωτήριο γι αυτούς αν άδραχναν τον πήχη και τον τοποθετούσαν με στέρεο και δυνατό χέρι, σε μεγαλύτερο ύψος. Μόνο έτσι μπορείς να κοιτάς τους άλλους αφ’ υψηλού, χωρίς να κινδυνεύεις να θεωρηθείς γραφικός και λίγος… Όταν κατακτάς τις κορυφές παλικαρίσια, με την αξία και την ποιότητά σου. Αν όμως επιλέγεις να κλαίγεσαι, να απειλείς, να εκβιάζεις, να γλείφεις, βγάζοντας στους άλλους έναν αχταρμά αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς και παρακαλώντας τους να αυτοαναιρεθούν για να ικανοποιήσουν ταπεινές ανάγκες σου, θα πορεύεσαι πάντα με την πλάτη στη φορά της κίνησης…